29 sep Kennismaking – met mezelf en met de anderen

Een klein onderzoekje een dag van tevoren doet mij inzien dat ik toch maar beter de auto richting Nijmegen (Berg en Dal om precies te zijn) kan nemen voor mijn eerste Zhineng Qigong opleidingsdag. Alhoewel ik het veel relaxter vind om met de trein en de bus te reizen, is een halvering van de reistijd toch té aantrekkelijk om de auto te laten staan. Onderweg heb ik toch echter wel een klein beetje spijt van deze beslissing, want ik merk dat ik me lichtjes erger aan de automobilisten die heel subtiel hun gaspedaal intrappen terwijl ik ze net wil inhalen. Ik rij op cruise control, dus aan mij kan het niet liggen! (Herkenbaar?) ‘Kom op Von’, spreek ik mezelf streng toe ‘doe niet zo opgefokt, dit is een dag van ontspanning en innerlijke groei!’.  Mijn grip op het stuur ontspant weer een beetje, tot het moment waarop ik van baan wil veranderen om in te kunnen halen en degene die mij net aan het inhalen is zo lekker naast me blijft hangen! (grrrr….)

Gelukkig is de omgeving waar de opleiding gehouden wordt prachtig en schijnt de zon vanuit een blauwe, met mooie wolken behangen lucht. Ik kom ondanks het ‘weg leed‘ betrekkelijk rustig en ruim op tijd aan op de locatie waar mijn eerst lesdag zal beginnen. Als ik de ruimte binnenkom is er naast de docente nog maar één andere cursist aanwezig. Dat geeft me mooi de gelegenheid om de namen van de mede-cursisten, die vervolgens één voor één binnenkomen, beter te onthouden. Sabine, Frederique, Hella, Inge, Maartje, Lieveke, Benny, Maud, en dan toch nog eentje die ik vergeten ben! Naast het volgen van de opleiding hebben we zo op het eerste gezicht verder alleen gemeen dat we allemaal vrouw zijn. Tijdens de kennismakingsronde blijkt dat we inderdaad allemaal vanuit een andere achtergrond en met andere redenen meedoen aan de opleiding.  De één doet de opleiding voor zichzelf, de ander om de fijne oefeningen en hun positieve effect ook te kunnen doorgeven aan anderen. Hoe het ook zij, er wordt gelachen en geknikt als de ander haar verhaal vertelt, waardoor de toon voor de opleiding is gezet. Laat dit mooie avontuur maar beginnen!

Nadat de docente wat achtergrond informatie heeft gegeven over het ontstaan van deze specifieke vorm van Qigong (er bestaan 12 verschillende vormen!), is het tijd voor het doen van de allereerste oefening (gong) samen. Ik ken de volgorde van de gong, omdat ik het de afgelopen maanden bijna dagelijks gedaan heb. Of ik het helemaal perfect doe, dat is een tweede.

Maar het mooie is dat het bij Qigong niet om de perfectie gaat. Ieder lichaam is anders en iedere mens is anders, dus de oefening zal door iedereen qua uitvoering net zo verschillend zijn.

Wat ook weer niet inhoudt dat er helemaal geen correctie plaatsvindt. Het kan natuurlijk altijd beter, in die zin dat het je meer energie (qi) oplevert als je het nét even anders doet. Ik betrap mezelf er trouwens op dat ik de oefening wel heel graag meteen goed wil doen. Ik wil laten zien dat ik vanuit mijn karate ervaring toch wel het één en ander al beheers en kan het trouwens ook niet laten om tijdens de pauze te vertellen dat ik een dangraad in karate heb. Mijn ego, die ik met klem had verteld thuis te blijven, zodat ik met een LEEG(!) hoofd mee kon doen, was me inmiddels niet alleen in het verkeer tot last geweest, maar stond mij ook in de weg om me volledig in de les over te geven. En als ik vervolgens een element uit de gong voor de groep moet uitvoeren, verdwijnt als klap op de vuurpijl mijn zelfvertrouwen als sneeuw voor de zon! Ik hou bij het doen van de bewegingen van schrik mijn adem in, wat in een uitvoering resulteert die – naar mijn eigen oordeel – ver onder de maat is. ‘Eigen schuld dikke bult’, spreek ik mezelf onhoorbaar toe. En ik glimlach…

Veel werk aan de winkel dus! Niet alleen zal ik de komende tijd de gongs beter leren uitvoeren en leren hoe ik dit op een fijne en verantwoorde manier aan anderen kan doorgeven (plus de theorie achter dit alles), maar ook moeten werken aan mijn ‘eigen ik’ die nog veel te veel op de voorgrond treedt. Loslaten wat anderen van mij vinden, de rode draad in mijn leven, is waar ik me persoonlijk de komende tijd op zal gaan focussen tijdens de opleiding. Dat zal me ook veel beter dienen tijdens het lesgeven later.  Een verslag van mijn vorderingen hierin mag je hier de komende tijd verwachten, want vooruitgang zal ik maken! 🙂

– Yvonne Alefs –